Gerçeğin Yapısını Dilin Yapısı Belirler*

1.

Edilgen insan olmak içimizdeki ‘yok’luğun temel sebeplerinden biridir. Çünkü, edilgen insan pasif konumda yer alır, eylemleri gerçekleştiremez: Edilgen insan sevmez, sevemez ancak sevilir. Yaşamaz, yaşayamaz ancak yaşatılır. Kısacası Edilgen insan yapmaz, yapamaz ve böylece etkenden           -ya da işte ettirgenden- gelen eylemlere maruz kalır.

2.

Aslında ettirgen de “yapamamak” açısından pasif konumdadır ve edilgen insana benzer. Çünkü ettirgen insan da yapamaz, ancak yaptırır. Bu durum ettirgen insanın aktif maskesi giymiş pasif karakterinin olduğunu gösteriyor.

3.

‘Yok’luk  söz konusu olduğunda  durum şöyledir:

Etken insan; ‘yok’ eder , ‘yok’ edendir.

Ettirgen insan;  ‘yok’ ettirir, ‘yok’ ettirendir.

Edilgen insan; ‘yok’ edilir , ‘yok’ edilendir.

Ve unutulmamalıdır ki ettirgenin “yok” etme aracı etken insandır.

4.

Birey edilgen ise kendi kendine ‘yok’ olamaz. Eğer edilgen insan ‘yok’luk duygusunun içindeyse, başkaları tarafından ‘yok’ edilmiş demektir.

5.

Bu mekanizma canımı sıkıyor. Benim düşlerim, ettirgen insanların “yok” edilmesi, etken insanların “yok” ettirilmesi, edilgen insanların ise varolması üzerine kuruludur. Etken ile ettirgen kendi aralarında birbirlerini ‘yok’ etmek için savaşırken, edilgen olay yerinden toz olup  ‘yok’ edilmekten kurtularak kendini ‘var’ etmelidir.

6.

İşte ben buna gerçek bir değişim örneği derim: Edilgen insanın değişerek etken olması!

----------------------

* ludwig wittgenstein

Zafer Yalçınpınar

Ana Sayfa

   Bu sayfa Zafer Yalçınpınar     tarafından 30 Ekim 1999 tarihinde hazırlanmıştır.Tüm yazıların ve fotoğrafların yayın hakkı Zafer Yalçınpınar'a aittir. Yazılar ile görsel öğeler, T.C. Telif Yasaları tarafından korunmaktadır. Yazılı izin alınmadan kopyalanması veya kullanılması hukuki sorumluluk doğurur.