Bir adam örgüsünden çıkıyor kadının: Gökyüzü bulutsuz ve yürüyüşsüz. 

Bir taşı büyütüyor adamın yalanlı kalbi: Ağaç sallantısız ve meyvesiz.

Bir biletçi para basıyor:  Örgücü kadın dimdik ileriye bakıyor.

1.

bir dağdan geri dönüyor rüzgâr

güneş sönüyor muhasebeci gibi beceriksiz

kadın adamı doğru anlıyor, yanlış

adam kadının yanlış anladığını biliyor, doğru

                  bir nokta yerini başka bir noktaya bırakıyor

“gündüz” diye bağırıyor kadın aşağıdan yukarı beyaz bir yelken

kadın ile adamın arasındaki ışıksızlık büyük söngü ustası

deniz, bir arabalı vapura teklifliyor, “hadi evlenelim!”

bir kadın “anlıyorum” diye sayıklıyor yatağında düz!

ismim söyleniyor bu ben miyim diye düşünüyorum

bir çakarın yanında evet bu benim ne hastalık !

iskelenin ucunda oturuyordu tanıdık bir yalnızlık 

2.

“zamanın yanındayım bunu bilesin” dedi öküz ki büyük öküzdür

nerden baksak akıllıdır öküz

toprak şahittir buna

belli ki olaylar olmamak için sıraya girmiş,

“dolandırı” diyelim buna

veya nedensizlik

3.

ve batmakta olan bir teknenin suyunu alıyor bir sabırcı

ben sandallı kürekli bir adamdım yüzerim gündüz denizlerini

geceleri büyük bir cümle devrilir karşımda

“seni özlüyorum”

ya da bir içkisizlik dönüp durur buzlu aklımda

belli ki hiçbir şey birleştirmez bizi öyle bilelim

ve bortaçina şişesini doldurup şöyle dedim:

“aşk bir tarladır”

“köy lehçesiyle seni sevmiyor” dedi otogar büyük düşünür

karşı köyden cevapladı bir arabalı kadın:

“aşk bir süngüdür”

4.

ve sonunda

“mutluluklardan mutluluk beğen!” diyor bir yalnızlık eşek yükü

ama dağdaki sular gibi uyudum rüyamda hep seni gördüm

ve “kendini git” dedim

                             benim için

ben

im

iç

in.

diyelim ki

batmakta olan bir teknenin suyunu alıyor bir sabırcı