YILANKAVİ

                     (Ayhan Çağlar için…)

herkes ortada sarhoş belli

yalana gerek yok bu pazar sabahı

sakallarından hepsi biliniyor

yollar yürüyor ışıklar yılankavi, peş!

sağ ceplerinde üçkağıt taşırlar

beş parasız atacakları birbirlerine

şu didik kent yani dize dizilmiş

yazık ki yazık bize çay söyleyen onlara giden

beş yüzlü dört adlı ve üç delikli

bu yumuşak koltuklarda

heyecanlı gelir birinden biri

ve toprak sahibinden müteahhide doğru on altı katlı 

peşine takılmış üj bej tencere ve tava

                                                 ki sürekli ötüp dururlar

oysa ki basit bir hesap hatasıydı

     bilmiyorlar

1890’dan buraya ajandalarına kin kusanlar

pijamalı uykulu iş hayatı ki köpek işi

kısacası

yüz gözlü bir yalnızlık yani o kadar büyük ve tek

evet

ilk hitabımdır ona bu;

Ey Ece!

davullu, sancaklı

peşinde bin bir geceden  ıslak çıkmış

sarhoş bir tarihle yılankavi

Ey kimse!

dükkanlara uçana kaçana doksan dakika tam saha

elimin tersiyle soruyorum ki tokadım kartvizittir;

“Ece’nin gözlüğü kimdedir?”

 ***

ÇIKMA: " Ece Ayhan” için bir davul cümlesi

Hi-Hat, Trampet ya da “Gece”:

mürekkep gece denizine bakarak

kolaçan ediyor geceyi dümdüz

bakışsız bir kedidir kara gece

ve ece

havada karada denizde…

-sus-

iki gece yüz yüze

Cowbell ya da “Ecel”:

ecel ecel ecel

-sus-

yüksek ecel kaldırımdan ecel zarlarını ecel atar ecel adımını

ecel adını ecel sarkıtıp ecel Karaköy’de ecel tutar ecel zarları

-sus-

düşeş gelir ecel

Alto Tom;
ya da atak

“geçiyor bir hükümet kuşu kanatları yoluk”

Ziller ya da “Biz”:

“korkuturuz

bizzzzz bir şairi şiir yazsın için ölümle

korkuturuz”

Tom tom:

“dom!”

27 Ocak 2007 – Erenköyü

Zafer Yalçınpınar