MOSMOR
SALKIM
geçtim
karşısına
sarmaşığın
kendine
yürüyüşüne
bakıyorum:
bir at
arabası hareketleniyor
eski
dünyadan
yeni dünyaya
kısalıyor
bitişik karanlığı tüm imzaların
zamanda
zamanla
ağrısızlık
yaprakların çizgisine yükleniyor:
tüm
sırları suların, böceklerin, kuşların
ve
toprağın
yavaş
yavaşça
uzanıyor
dallara
zamanla:
“çiçeklerim beni yordu” diyor sarmaşık
mosmor
26 Mayıs 2009
Zafer
Yalçınpınar