Stambol’un Gece Sesleri

1.

inişi çıkışı aynı bir gece

yüzsüzlerin gece sefaları

birbirinden açıp aktarılan

zincirleme yalanları

velhasıl

dünya kadar insandır

hep bir ağızdan bağırır:

“kimse kimsesiz değildir.”

2.

dörtbaşı mahmur gökyüzünde

Stambol'un ışıkları parlıyor

eşsiz martılarıyla birlikte

abasızlardan Sait düşünüyor:

“yalnızlık yaşamı doldurmuş.”

3.

ki ben bu şehrin delisiyim

öyle tarihsizdir haysiyetim

kalbimi taşıyorum kalbimle

                                      balkonumda

hüzündüz bir gece boyunca;

“ağaçların

güçlü

çiçeklerin

güzel

olduğunu

gördüm”

4.

ve sesler

yıldızlı bir yorganla örter üzerimi

dünyadaki tüm yüzsüzler

kaçırırlar gözlerini

benden:

Zafer Yalçınpınar

20 Ağustos 2011