Stambol’un Gece
Sesleri 1. inişi çıkışı aynı bir
gece yüzsüzlerin gece
sefaları birbirinden açıp aktarılan
zincirleme
yalanları velhasıl
dünya kadar
insandır hep bir
ağızdan bağırır: “kimse kimsesiz
değildir.” 2. dörtbaşı mahmur
gökyüzünde Stambol'un ışıkları
parlıyor eşsiz martılarıyla
birlikte abasızlardan Sait
düşünüyor: “yalnızlık yaşamı
doldurmuş.”
3. ki ben bu şehrin
delisiyim öyle tarihsizdir
haysiyetim kalbimi taşıyorum kalbimle
balkonumda hüzündüz bir gece
boyunca; “ağaçların
güçlü çiçeklerin
güzel olduğunu gördüm” 4. ve sesler yıldızlı bir yorganla örter
üzerimi dünyadaki tüm yüzsüzler
kaçırırlar
gözlerini benden: Zafer
Yalçınpınar 20 Ağustos
2011
|